مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۹

دانم که وفا ز دل برانداخته ای

با آنکه مرا عدوست در ساخته ای

دل را ز وفا چرا بپرداخته ای

مانا که مرا تمام نشناخته ای