مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۷

این خوشرویان که ایستادند همه

از مادر حسن دوش زادند همه

بزم تو شها چشم نهادند همه

در بندگی تو دست دادند همه