مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۶

چون دولت تو جهان جوانست ای شاه

پس دولت تو مگر جهانست ای شاه

بزم تو به حسن بوستانست ای شاه

گویی ز شکوفه زآسمانست ای شاه