مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۳

چندان داری ز حسن و خوبی مایه

کز حور بهشت برتری صد پایه

پیرایه چرا بنددت ای مه دایه

نورست مه دو هفته را پیرایه