مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۵

هرگز نرسد به لطف در مهر چو تو

بت را نبود حلاوت چهر چو تو

در حسن نزائید مه و مهر چو تو

ای مهر ندیده اند بد مهر چو تو