مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۷

نورست ای ماه حسن سرمایه تو

پیرایه تو پست کند پایه تو

ابرست غبار بر تو پیرایه تو

پیرایه چه بندد به تو بر دایه تو