مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۳

چون دانش بود مهربان دایه من

از فخر و شرف زد همه پیرایه من

از مایه من بلند شد پایه من

من دریا ام کم نشود مایه من