مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۰

چون گل ز غمت دریده ام پیراهن

چون لاله بیالوده ام از خون رخ و تن

چون شاخ بنفشه سرنگون باشم من

ترسم که بسی عمر نیابم چو سمن