مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۵

با خود گفتم که من عیال تو شدم

او گفت که من ضامن مال تو شدم

ای آن که ثناگوی کمال تو شدم

بیشم نکنند چون نهال تو شدم