مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۲

هر جا که ز فضل پیشگاهی است منم

و آن کو یک تن شها سپاهی است منم

گر دعوی ملک را گواهی است منم

گر بر سخن از قیاس شاهی است منم