مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۶

در خواب گه از دل به شب آتش بیزم

چون خاکستر هر روز ز آتش خیزم

هر گه که کند عشق تو آتش تیزم

چون شمع ز درد بر سر آتش ریزم