مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۲

گفتم شکرت به خلق کیهان گویم

چون تنهایم همی به یزدان گویم

تا جان دارم شکر تو از جان گویم

تا بازپسین نفس همه آن گویم