مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۸

کوهی که بر او بلا ببارند منم

تیغی که به دست غم سپارند منم

شیری که برون نمی گذارند منم

خواری که نکو نگاه دارند منم