مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۷

مسعود که بود سعد سلمان پدرش

جاییست که از چرخ گذشته است سرش

آن باد چه گویی که سعادت پسرش

دارد خبرش که گوید او را خبرش