مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۹

اندک اثر آبله بر دو رخ یار

گویی که به سوزنیست گل کرده نگار

یا همچو نم سحر در ایام بهار

خردک خردک چکیده بر گل هموار