مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۲

تعریف مرا عشق تو ای ساده شکر

بس راز دلم کرد به هر جای سمر

عشقت چو همی نگه کند جان و جگر

غماز چو مشک آمد و طرار چو زر