مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۰

هر ابر که بنگرم غباری شده گیر

گر گل گیرم به دست خاری شده گیر

هر روز مرا خانه حصاری شده گیر

عمری شده دان و روزگاری شده گیر