مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵

چون بنشینند و مطربان بنشانند

انصاف طرب ز آدمی بستانند

سوزند سپند و نام ایزد خوانند

بر مرکب شیرزاد در افشانند