مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۲

هر گه که فلک دل مرا ریش کند

تنها فکند مرا و فرویش کند

در سمج کند مرا و در پیش کند

پس هر ساعت عذاب من بیش کند