مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۳

دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود

سر گردد رنجور چو افسر دو شود

مستی آرد باده چو ساغر دو شود

گردد کده ویراه چو کدیور دو شود