مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۰

بر عارض نو مشک همی افزاید

وآن روی چو ماه تو همی آراید

گر مشک ز عارض تو زاید شاید

تو آهویی و مشک ز آهو زاید