مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۶

گر شاه به من چو شیر دندان خایست

بر پیل نهند آنچه مرا بر بایست

در دوزخم و همچو بهشتم جایست

کانجا باشم که پادشه را رایست