مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷

تن در غم هجر داده بودم همه شب

و از انده تو فتاده بودم همه شب

سر بر زانو نهاده بودم همه شب

گویی که ز سنگ زاده بودم همه شب