مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

چون بار فلک بست به افسون ما را

وز خانه خود کشید بیرون ما را

از بس که بلا نمود گردون ما را

چون شیر دهانیست پر از خون ما را