مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷

افکند دلم زمانه در زاری‌ها

در دیده من سرشت بیداری‌ها

امید تو می‌داد مرا یاری‌ها

تا جان نبرم چنین به دشواری‌ها