فرخی سیستانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

این مشک سیه که یار را بالینست

پیرایه ماه و زینت پروینست

زلف سیهت بلای من چندنیست

باز این چه بلای خط مشک آگینست