فرخی سیستانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

گفتم رخ تو بهار خندان منست

گفت آن تو نیز باغ و بستان منست

گفتم لب شکرین تو آن منست

گفت از تو دریغ نیست گرجان منست