صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۶۶۷

به هرزه ناله و فریاد ای سپند مکن

اگر ز سوختگانی صدا بلند مکن

مباد ز هر ندامت گزد زبان ترا

به تلخکامی عشاق نوشخند مکن