صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۶۰۹

ای قیامت نخل بند قامت رعنای تو

نخل رعنایی به بارآورده بالای تو

حق ما افتادگان را کی توان پامال کرد؟

بوسه من کارها دارد به خاک پای تو