صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۶۰۲

هر نغمه طرازی نرباید دل مستان

از ناله نی وجد کند محمل مستان

از طاق فرود آید و در پای خم افتد

خشتی که سرانجام کنند از گل مستان