صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۵۰۱

گریه را بی‌طاقتی آموختن حق من است

در دو مجلس قطره را همچشم طوفان می‌کنم

دیده افسردگان گرمی ز آتش می‌برد

داغ را در رخنه‌های سینه پنهان می‌کنم