صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۸۳

خطی که دمید گرد رخسارش

شد پرده گلیم چشم عیارش

بر خاطر نازکش گران آید

گل تکیه زند اگر به دیوارش