صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۶۷

ای دل بی تاب زاری واگذار

گریه با ابربهاری واگذار

کی ز صندل به شود دردسرم؟

ناصحا این چوبکاری واگذار!