صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۳۹

توفیق، مرا رخت به منزل نرساند

خاشاک مرا موج به ساحل نرساند

ای وای بر آن کشته که از گریه شادی

آبی به کف خنجر قاتل نرساند