صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۰۰

خطت ز پیش چشم سوادم نمی رود

دلسوزی رخ تو ز یادم نمی رود

هر جلوه ای که دیده ام از سروقامتی

چون مصرع بلند ز یادم نمی رود