صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۹۹

مژگان من ز اشک دمی بی گهر نبود

این شاخ بی شکوفه لخت جگر نبود

آیینه ات ز دود خط آخر سیاه شد

خط بر زمین کشیدن ما بی اثر نبود