صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۶۳

کجا به سیر چمن با رخ گشاده نشد

که گل ز شاخ به تعظیم او پیاده نشد

هزار ناخن الماس ریشه کرد و هنوز

ز زلف طالع ما یک گره گشاده نشد