صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۴۵

درین ریاض کسی خوشه اش دو سر دارد

که غیر اشک دگر دانه ای نمی کارد

ازان ز عمر ابد کامیاب شد ابلیس

که سر به سجده آدم فرو نمی آرد

دلی که تشنه دیدار آتشین رویی است

به غیر آب شدن چاره ای نمی دارد