صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۷۲

به کوی عشق زاهد دشمن ناموس می گردد

اگر زاغ آید اینجا غیرت طاوس می گردد

خوشا بخت گلستانی که صید خود کند ما را

قفس از شعله آواز ما فانوس می گردد