صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۴۷

رهروان چون بر میان دامان استغنا زنند

هر چه پیش آید به غیر از دوست، پشت پا زنند

با گناه ما چه سازد آتش دوزخ، مگر

روز محشر طاعت ما را به روی ما زنند