صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۲۰

گه لب لعلش دهد دشنام و گه تحسین کند

هر نفس خود را به رنگی در دلم شیرین کند

دانی از خارا بریدن مطلب فرهاد چیست؟

می کند مشقی که چون جا در دل شیرین کند