صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۰۸

شد بهار و غنچه ما همچنان در خاک ماند

این گره گلزار را در رشته خاشاک ماند

لاله با دست نگارین سینه خارا شکافت

دانه ما در چنین فصلی به زیر خاک ماند