صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۰۲

شوربختم، دل به آن کنج دهانم می‌کشد

موشکافم، دل به آن موی میانم می‌کشد

خار دیوارم، وبال دامن گل نیستم

بی‌سبب از باغ بیرون باغبانم می‌کشد