صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۶۸

از پسته تو شور ملاحت چکیده است

صبح صباحت از گل رویت دمیده است

یارب ز چشم زخم خمارش نگاه دار

باغ از بنفشه سرمه مستی کشیده است