صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۶۷

دل بی خیال طایر شهپر بریده است

بی فکر روح پای به دامن کشیده است

معیار آرمیدگی مجلس است شمع

تا دل بجاست وضع جهان آرمیده است