صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۶۵

در جوش خلق کعبه حاجات گم شده است

در توبه شکسته خرابات گم شده است

آن طفل مشربیم که در مشت خاک ما

بس گوهر گرامی اوقات گم شده است