صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۵۷

موج خطر سفینه اهل توکل است

در رهگذار راست روان تیغ کج پل است

ز افتادگی چو شبنم گل نیستم غمین

چون پله ترقی من در تنزل است