صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۴۰

غم پوشش برونم را گرفته است

خیال نان درونم را گرفته است

ز فکر جامه و نان چون برآیم؟

که بیرون و درونم را گرفته است