صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۳۷

ای دل بی درد، آزادی بس است

این همه آزار ما دادی بس است

سرفرازی میوه آزادگی است

سرو خضر راه این وادی بس است