صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۳۶

زاهدان را گوشه خلوت بس است

عارفان را نشأه وحدت بس است

خاکساران بی نیازند از لباس

سایه را افتادگی زینت بس است